کبرا بهمني؛ سهيلا صلاحي مقدم
المجلد 11، العدد 35 ، ديسمبر 1436، ، الصفحة 79-100
المستخلص
حارث محاسبي در «التوهم»، سفر روح به جهان ديگر را به شيوة دومشخص و در قالب معراجنامه روايت ميکند. از شاخصترين عناصري که سفرنامه و به تبع آن معراجنامه بر اساس ماهيت خود بر آنها استوار است، زمان و مکان است. زمان و مکان در ارتباط با شهود روح، فضاي عالم مثال است. فضايي که با بازسازي زمانهاي موعود، دوري و نزديکي به مرکز را در ...
أكثر
حارث محاسبي در «التوهم»، سفر روح به جهان ديگر را به شيوة دومشخص و در قالب معراجنامه روايت ميکند. از شاخصترين عناصري که سفرنامه و به تبع آن معراجنامه بر اساس ماهيت خود بر آنها استوار است، زمان و مکان است. زمان و مکان در ارتباط با شهود روح، فضاي عالم مثال است. فضايي که با بازسازي زمانهاي موعود، دوري و نزديکي به مرکز را در دو مکان مجزا نشان ميدهد. جايي که پروردگار سيماي کريم خود را بهتمامي بر مؤمنان آشکار ميکند، بالاترين نقطة بهشت است. بر اساس نظرات ميرچا الياده تجربة ديني تکرار عوالم روحاني است. زمان نيرومند و شگفتانگيزِ نخستين تجلي، تکرار ميشود و ابديت مقدس در حادثة مؤخر رستاخيز، ميثاق نخستين را يادآوري ميکند. در اين پژوهش مکان و زمان سفر روح و کهنالگوهاي مربوط به آن را از ديد اسطورهشناسي ميکاويم. آيا ساحت خيال از ناخودآگاه جمعي غني شده، و با ترسيم سفر روح به حد اعلاي قربت، انسجاميافتگي و تماميت را نشان ميدهد؟ روح چه مسيري را طي ميکند تا دوباره نخستين روزهاي آفرينش را در مرکز هستي، جايي که در گل آدم دميده شد، تجربه کند؟ توصيفات دقيق، زيبا و ادبي محاسبي در کنار غناي فراحسي، التوهم را از معراجنامههاي ديگر متمايز کردهاست.