سارا رضايي؛ سيدمحمدرضا ابن الرسول؛ عادل رفيعي
المجلد 13، العدد 45 ، مارس 2018، ، الصفحة 141-164
المستخلص
فعل مرکب از پيوند يک فعل با يک اسم يا صفت يا بن فعل و يا جزء ديگري پديد ميآيد. اين نوع فعل در برخي زبانها ازجمله زبان فارسي وجود دارد ولي چنين گونهاي در دستور زبان عربي تاکنون شناسايي نشدهاست. اين در حالي است که دربارة برخي از کاربردهاي ترکيبي فعل در زبان عربي اختلاف نظر وجود دارد و هر يک به نوبة خود قابل بررسي و نقد است. نگارندگان ...
أكثر
فعل مرکب از پيوند يک فعل با يک اسم يا صفت يا بن فعل و يا جزء ديگري پديد ميآيد. اين نوع فعل در برخي زبانها ازجمله زبان فارسي وجود دارد ولي چنين گونهاي در دستور زبان عربي تاکنون شناسايي نشدهاست. اين در حالي است که دربارة برخي از کاربردهاي ترکيبي فعل در زبان عربي اختلاف نظر وجود دارد و هر يک به نوبة خود قابل بررسي و نقد است. نگارندگان در اين مقاله با روشي توصيفي ـ تحليلي نخست به تعريف و ويژگيهاي فعل مرکب در زبان فارسي پرداخته؛ سپس فعل را در زبان عربي در ترکيب با اجزاي ديگر جمله بررسي کردهاند و درنهايت ضمن آوردن نمونههايي، فرضية وجود فعل مرکب را در زبان عربي ارائه کردهاند. بر اساس اين فرضيه در نمونههايي مانند «کَانَ يَذهَبُ المُعَلِّمُونَ» که فعل مضارع مفرد بلافاصله پس از فعل ناقصة مفرد آمده و فاعل آن اسمي مثني يا جمع است، ميتوان «کانَ يَذهَبُ» را يک واحد فعل ترکيبي (فعل مرکب) تلقي کرد که يک فاعل (المُعلِّمُونَ) دارد.