شهریار نیازی؛ عبدالله حسینی
دوره 6، شماره 17 ، دی 1389
چکیده
اهمیت بینامتنی در گسترش فضای متنی مقامات است که از طریق مراجع گوناگون و همبستگی روابط حضور و غیاب در داخل آن، تحقق مییابد. از این رو فراخوانی متون سنتی، بهویژه شعر، خواننده را با شکل فرهنگی کامل زمان بدیع الزمان همدانی آشنا میسازد، لذا به منظور کار آیی بهتر قصیده وعمق تاثیر آن، بدیع الزمان همدانی تلاش می کند تا ...
بیشتر
اهمیت بینامتنی در گسترش فضای متنی مقامات است که از طریق مراجع گوناگون و همبستگی روابط حضور و غیاب در داخل آن، تحقق مییابد. از این رو فراخوانی متون سنتی، بهویژه شعر، خواننده را با شکل فرهنگی کامل زمان بدیع الزمان همدانی آشنا میسازد، لذا به منظور کار آیی بهتر قصیده وعمق تاثیر آن، بدیع الزمان همدانی تلاش می کند تا در اثرش، شمار زیادی از متون دینی،قرانی و شعری را با روشهای گوناگون بینامتنی به کارگیرد تا فضای ارتباطی متن را به افقهای گسترده تر میراث گذشتگان بکشاند. این مقاله درپی پاسخ به دو پرسش اساسی است:
1- مهمترین شیوه های بینامتنیت در مقامات همدانی چیست؟
2-همدانی به چه شکل از سازوکار بینامتنی در مقامات بهره می برد؟
در پاسخ به پرسش‌های یادشده، این پژوهش شامل مباحث زیر شده است:
1- تعیین نمونه تحقیق وعلل انتخاب آن.
2- ارائه مهمترین شکلهای بینامتنی در نمونه مذکور و تطبیق آن بر متن .
3- نتایج پژوهش از طریق تفکیک رمزگان متن و نقد آنها.
شهریار نیازی؛ عبداللّه حسینی
دوره 3، شماره 7 ، مرداد 1386، ، صفحه 41-62
چکیده
تموز یا دوموزی یکی از خدایان اساطیری میان رودانی است که نماد باروری، شکوفایی و خیزش بوده است. چکامه سرایان معاصر عراق و سوریه برآنند تا با به‌کارگیری چنین نمادی در برابر ناکامی‌های سیاسی و اوضاع نابسامان کشورهای عربی به اعتراض برخیزند و با اشاره به عظمت و شکوه گذشته دو سرزمین و نمادهای خیزش آن، از زمان‌های دور خود یاد کنند. ...
بیشتر
تموز یا دوموزی یکی از خدایان اساطیری میان رودانی است که نماد باروری، شکوفایی و خیزش بوده است. چکامه سرایان معاصر عراق و سوریه برآنند تا با به‌کارگیری چنین نمادی در برابر ناکامی‌های سیاسی و اوضاع نابسامان کشورهای عربی به اعتراض برخیزند و با اشاره به عظمت و شکوه گذشته دو سرزمین و نمادهای خیزش آن، از زمان‌های دور خود یاد کنند. مقاله پیش رو پژوهشی است که به بررسی کارکردها و جنبه‌های گوناگون این خدای اساطیری در آثار مشاهیر شعر نو در عراق و سوریه می‌پردازد و از طریق کاوش در چکامه‌های آنان، اندیشه‌های انقلابی و ملی‌گرایانه هریک را بازتاب می‌دهد؛ اندیشه‌ای که با به‌کارگیری شخصیت نمادین تموز، خواستار قیامی مردمی و فراگیر در برابر اهریمن ظلم و فساد و تباهی است، در لابه‌لای خطوط این پژوهش، نگارندگان تلاش می‌کنند وجه اشتراک این پیشگامان را در ارائه تصویر «سرزمین خراب» از جهان امروز عرب روشن سازند؛ تصویری که بیش از هر چیز متأثر از اندیشه‌های غربی بهویژه سروده «سرزمین خراب» تی‌اس‌الیوت است و در سروده تموزی «أنشودة‌المطر» سیاب به نقطه اوج خود می‌رسد. در این مقاله همچنین تلاش بر آن است تا آرمانشهر ذهنی چکامه سرایان عرب را که با جلوه‌های گوناگون اسطوره تموز مرتبط است، برای درک عمیق‌تر این پدیده، به خوانندگان بشناسانیم.
