محمود خورسندي؛ مهدي مسبوق
المجلد 1، العدد 1 ، يناير 1426، ، الصفحة 73-90
المستخلص
منظور از شعر صوفي اشعاري است که در طريقه متصوفه به تغزل و وصف شراب و جام باده اي مي پردازد که ساقي بر آنان مي گرداند. اين شعرا در اشعار خود اصطلاحات و رموز خاص خود را داشتند. لذا مي توان گفت منظومات صوفي در واقع نوعي شعر سمبليک است که ظاهر آن غزل و باطن آن شور و شوق و غرق شدن در درياي بي کران حب الهي است. ظاهر الفاظ و معانيش تغزل به شراب و ...
أكثر
منظور از شعر صوفي اشعاري است که در طريقه متصوفه به تغزل و وصف شراب و جام باده اي مي پردازد که ساقي بر آنان مي گرداند. اين شعرا در اشعار خود اصطلاحات و رموز خاص خود را داشتند. لذا مي توان گفت منظومات صوفي در واقع نوعي شعر سمبليک است که ظاهر آن غزل و باطن آن شور و شوق و غرق شدن در درياي بي کران حب الهي است. ظاهر الفاظ و معانيش تغزل به شراب و جمال محبوب است ولي حقيقت آن رموز و اشاراتي است از آنچه نفس آدمي در راه وصال به عزت الهي و رسيدن به معرفت و شهود و اتحاد با معبود متحمل مي شود. در اين مقاله سعي شده به طور مختصر به سير و پيدايش تصوف و نقل آرا مختلف صاحب نظران در مورد اصل و منشا آن پرداخته سپس اشعاري را که متصوفه در محافل خود مي سرودند بررسي نماييم و مهم ترين ويژگي هاي آن را مورد مداقه قرار دهيم و در نهايت سعي شده اشعار ابن فارض بزرگترين شاعر صوفي ادب عربي به طور مفصل تري بررسي شود.
