ادبي
بهروز قربان زاده؛ جواد محمدزاده؛ رسول فتحي مظفّري
المجلد 14، العدد 46 ، يونيو 2018، ، الصفحة 161-182
المستخلص
مقالة حاضر، با روش توصيفي ـ تحليلي و با اتکا به رويکرد سبکشناسي، جنبه‌هاي زيبايي‌شناسي متغيرهاي برجسته‌سازِ قصيدة «اللامية الفخرية» را در لايه‌هاي مختلف (آوايي، واژگاني، نحوي، معنايي و کاربردي) بررسي کرد. در لاية آوايي شاعر از صامت‌ها و مصوت‌هايي که داراي صفت جهر هستند، همچون «الف و لام» به‌تناوب بهره برده‌است که ...
أكثر
مقالة حاضر، با روش توصيفي ـ تحليلي و با اتکا به رويکرد سبکشناسي، جنبه‌هاي زيبايي‌شناسي متغيرهاي برجسته‌سازِ قصيدة «اللامية الفخرية» را در لايه‌هاي مختلف (آوايي، واژگاني، نحوي، معنايي و کاربردي) بررسي کرد. در لاية آوايي شاعر از صامت‌ها و مصوت‌هايي که داراي صفت جهر هستند، همچون «الف و لام» به‌تناوب بهره برده‌است که زيبايي‌شناسي استفاده از اين دو حرف، ايجاد توازن و تعادل ميان موسيقي دروني با محتواي شعر است. نتايج بهدستآمده در لاية واژگاني نشان ميدهد که شاعر به منظور ايجاد وحدت موضوعي در قصيده از ضمير أنا به فراواني استفاده کرده که بسامد بالاي آن، علاوه بر آفرينش متغيري سبکساز، برتريطلبي شاعر را هم اثبات ميکند. مهمترين هنجارگريزيهاي نحوي، تقديم ما حقه التأخير و اعتراض است که زيبايي‌شناسي آنها؛ تأثيرگذاري بيشتر بر خواننده، حصر معاني خودشيفتگي در وجود شاعر است. کاربرد هدفمند از عناصر زباني (استعاره، تشبيه،..) تصويرسازيهاي مخيّل، و اثبات دو نوع خودشيفتگي(libidinal وlucid) از ويژگيهاي بارز سبکي در بيان معاني فخر و خودستايي است.
