سجاد اسماعيلي؛ عليرضا کاههء
دوره 18، شماره 64 ، آذر 1401، ، صفحه 25-45
چکیده
موضوع خود و دیگری از جمله موضوعات مهمی است که در رمانهای عربی مطرح شده و در حیطه نظریه پسا استعماری گنجانده می شود. از این منظر برخی از این رمانها تقابل میان غرب و شرق را به تصویر کشیدهاند و غرب را به عنوان دیگری به صورت منفی ارائه کردهاند اما بعضی رمانها این دیگری را به دور از اشتباه معرفی می کند و نگاهی مثبت به او و نگاهی تحقیر ...
بیشتر
موضوع خود و دیگری از جمله موضوعات مهمی است که در رمانهای عربی مطرح شده و در حیطه نظریه پسا استعماری گنجانده می شود. از این منظر برخی از این رمانها تقابل میان غرب و شرق را به تصویر کشیدهاند و غرب را به عنوان دیگری به صورت منفی ارائه کردهاند اما بعضی رمانها این دیگری را به دور از اشتباه معرفی می کند و نگاهی مثبت به او و نگاهی تحقیر آمیز نسبت به خود دارد. رمان «الربیع و الخریف» اثر حنّا مینة، نویسنده سوری، این دیگری را در کشور مجارستان و اوضاع سیاسی و اجتماعی آن به تصویر کشیده است و آن را با من که همان شخصیت عربی است مقایسه کرده است. پژوهش حاضر با تکیه بر مفاهیم نقدیِ پسا استعماری و روش توصیفی تحلیلی به بررسی موضعگیری این نویسنده سوری در قبال منِ عربی و دیگریِ غربی در رمان «الربیع والخریف» میپردازد و به دنبال پاسخ به این پرسش است که نگاه قهرمان داستان به خود و دیگری چگونه است؟ برخی از یافتههای این پژوهش نشان میدهد که قهرمان داستان تصویری منفی از خود/عربی و تصویری مثبت از دیگری/غربی ارائه می کند، به طوری که این موضوع در عنوان دلالتمند رمان، توصیفات مربوط به مکان، نوع نگرش به زن غربی و احساس غربت قهرمان نمود پیدا کرده است.