علی سالارپور؛ Sayed reza solimanzade najafi
چکیده
این پژوهش به بررسی برخی واژه های گروه های انسانی که بر عدد دلالت دارند و از خود شکل مفردی ندارند می پردازد. یکی از این تکامد ها کلمه (شرذمه) است که فقط یک بار در سوره شعراء آمده است. هدف این پژوهش بررسی معانی این واژه، ساختار آوایی و صرفی آن، ارزیابی دیدگاه دستور زبانان و واژه شناسان درباره ی آن، به ویژه واژه (قلیل) که پس از آن ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی برخی واژه های گروه های انسانی که بر عدد دلالت دارند و از خود شکل مفردی ندارند می پردازد. یکی از این تکامد ها کلمه (شرذمه) است که فقط یک بار در سوره شعراء آمده است. هدف این پژوهش بررسی معانی این واژه، ساختار آوایی و صرفی آن، ارزیابی دیدگاه دستور زبانان و واژه شناسان درباره ی آن، به ویژه واژه (قلیل) که پس از آن به عنوان خبر یا صفت جمع بسته شده و سپس بررسی جنبه های زیبایی شناختی و اهداف بلاغی آن در جمله ای که بکار رفته، می باشد. این پژوهش بر اساس یک مقدمه و پنج موضوع که در آن تلاش برای به تصویر کشیدن مهم ترین ویژگی های زبانی و بلاغی، شناخت ساختاری و دستوری این واژه در جمله، هماهنگی و تأثیرپذیری بین آوا و معنا بنا شده است، و بر پایه روش استقرائی و تحلیلی برای نشان دادن اعجاز بلاغی و لغوی قرآن کریم در انتخاب واژه ها و بیان معانی آنها انجام شده است. از بارزترین نتایج این تحقیق، عدم امکان جایگزینی کلمه ای به جای کلمه دیگر در یک سیاق در قرآن کریم و نیز جواز حمل معنا بر عدد می باشد.
ادبی
علی خالقی؛ احمد پاشازانوس؛ سیّد محمّد میر حسینی
دوره 14، شماره 49 ، اسفند 1397، ، صفحه 61-80
چکیده
علم صرف با ابزارهای زنده و جذّاب خود، که نوآوری و ابتکار در آن نمایان است، به چگونگی ساختار واژه‌ها و ریشة مفردات می‌پردازد؛ ازاین‌رو با توجه به اهمیت علمی این دانش، لازم است اقداماتی در جهت تسهیل آموزش آن صورت گیرد. کتاب «الکُنَّاش فی الصرف» از آثار ارزشمند أبو الفداء اسماعیل بن علی بن محمود بن ایوب است که تحت تأثیر اندیشه‌های ...
بیشتر
علم صرف با ابزارهای زنده و جذّاب خود، که نوآوری و ابتکار در آن نمایان است، به چگونگی ساختار واژه‌ها و ریشة مفردات می‌پردازد؛ ازاین‌رو با توجه به اهمیت علمی این دانش، لازم است اقداماتی در جهت تسهیل آموزش آن صورت گیرد. کتاب «الکُنَّاش فی الصرف» از آثار ارزشمند أبو الفداء اسماعیل بن علی بن محمود بن ایوب است که تحت تأثیر اندیشه‌های زمخشری و ابن حاجب نوشته شده‌است. پژوهش حاضر براساس روش تسهیل و تیسیر صرفی نزد أبو الفداء انجام می‌شود. أبو الفداء روش تسهیل در صرف عربی را از طریق طراحی جدول‌ها و زیج‌های فارسی، و مِتُدهای بیان آواها برای آموزش صرف به کار بست. این شیوه از آموزش صرف در قرن هشتم اندیشه‌ای نو و متمایز محسوب می‌شد. این پژوهش، توانایی تعلیمی و صرفی أبو الفداء را در آموزش قواعد عربی نشان می‌دهد که اندیشه روشمندش را در مباحث قیاس و آوای حروف و ادغام و تعلیم صیغه‌ها بیان داشته‌است. اهم نتایج این پژوهش به این شرح است: ردّ اصطلاحات سخت و کمیاب در مبحث قیاس و سماع، کاربرد شعر تعلیمی برای سهولت حفظ‌کردن، به‌کارگیری تخفیف در صفات آواها، مخارج حروف در آموزش قرائت‌ها، و استفاده از زیج ایرانی به عنوان عنصری منسجم در آموزش ضمایر متصل و منفصل و صفت مشبهه. در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی به تبیین بحث خود پیرامون شخصیت صرفی أبو الفداء و کتاب وی «الکُنّاش فی الصرف» و روش برتر او در آموزش صرف برای مبتدیان در یادگیری زبان عربی پرداخته‌ایم.
