ابوالحسن امین مقدسی؛ فرزانه آجورلو
دوره 17، شماره 60 ، آذر 1400، ، صفحه 121-140
چکیده
الجمال الملموس في الشعر، بحسب واقع المجتمع الأدبي و الشعري، من حيث النظام الوجودي ولمعرفة الإنسانية، يتمّ تعريفه أساسا في جو "واقعي". أي الجمال الحسي الذي يدركه الإنسان غريزياً دون الحاجة إلى معرفة خاصة. يختلف تصوّر هذه الجمالات باختلاف الظروف بسبب طبيعتها المتغيّرة، و يتأثّر الناس بها بالعوامل المختلفة و الشدّة و الضعف. يتطلّب ...
بیشتر
الجمال الملموس في الشعر، بحسب واقع المجتمع الأدبي و الشعري، من حيث النظام الوجودي ولمعرفة الإنسانية، يتمّ تعريفه أساسا في جو "واقعي". أي الجمال الحسي الذي يدركه الإنسان غريزياً دون الحاجة إلى معرفة خاصة. يختلف تصوّر هذه الجمالات باختلاف الظروف بسبب طبيعتها المتغيّرة، و يتأثّر الناس بها بالعوامل المختلفة و الشدّة و الضعف. يتطلّب تعريف الجمال و المتعة في الشعر في جوّ "المثالية" بناء مجتمع يتمّ فيه توفير أدوات و وسائل نموّ و معرفة الأفراد من أجل تحقيق حقيقة الوجود الإنساني، الذي يكون جماله و متعته في أعلى شكل ممكن. الجمال و السرور الموجودان في المستوى المتعالي لا يمكن أن يفهمه الأشخاص الذين هم في المستويات الأدنى من وجودهم. وإلّا فإنّ تعريف الجمال و المفاهيم المرتبطة به في نظام "القيم" هو تعريف عقلي و تجريدي و غير عملي، و ستكون هناك فجوة عميقة بينه و بين واقع المجتمع الأدبي و الشاعري. قدم هذا البحث بالمنهج الوصفي ـ التحليلي لشرح الطبيعة المعرفية للشعر و علاقته بالإدراك الفكري و الحسي فيما يتعلّق باستقبال المعاني. إنّ إقامة الصلة بين واقع المجتمع، الذي هو مهد المجتمع الأدبي و الشعري، و المجتمع المثالي، و هو مجتمع "عقلاني"، كان أمراً صعباً و خطيراً للغاية، يعتمد فقط على الأسس الصلبة للإرشاد و التكوين الفكري و المعرفي للإنسان، أي "العقل" و "الكتاب الإلهي". في حين أنّ الشعر، بسبب طبيعته الحسّية، ليس لديه مثل هذا الموقف، فإنّ توجيهه هو نتيجة التوجيه الأساسي للمجتمع.
ادبی
دوره 12، شماره 38 ، خرداد 1395، ، صفحه 1-20
چکیده
تکنیک گفت‌وگو برای شاعر عرب وسیله‌ای است برای گریز از شعر تک‌بعدی، تک‌صدایی و فردگرا تا از این رهگذر حضور دیگران را در شعرش به تصویر بکشد. این عنصر نزد ابونواس، شاعر بزرگ دوره عباسی، علاوه بر اهدافی که برشمردیم وسیله‌ای مناسب برای پدید آوردن و تکمیل شیوه داستان‌سرایی نیز بود. زیرا داستان‌گرایی و روایت‌پردازی از گرایش‌های برجستة ...
بیشتر
تکنیک گفت‌وگو برای شاعر عرب وسیله‌ای است برای گریز از شعر تک‌بعدی، تک‌صدایی و فردگرا تا از این رهگذر حضور دیگران را در شعرش به تصویر بکشد. این عنصر نزد ابونواس، شاعر بزرگ دوره عباسی، علاوه بر اهدافی که برشمردیم وسیله‌ای مناسب برای پدید آوردن و تکمیل شیوه داستان‌سرایی نیز بود. زیرا داستان‌گرایی و روایت‌پردازی از گرایش‌های برجستة شعری ابونواس است. ازاینرو او به گفتوگوی شعری در صیغهها و قالبهای مختلف میپردازد. گفت‌وگو در شعر این شاعر، عنصری معمولی و بینشان نیست و کارکردهای روایی و سبکی ویژهای دارد. او علاوه بر سبک خاصش در داستان‌سرایی، به تناسب شخصیتهای مختلفی که آفریده، این تکنیک روایی را به کار گرفتهاست. این پژوهش میکوشد تا به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی مهمترین شیوه‌ها، انواع، و کارکردهای گفتوگوی شعری را در شعر ابونواس تبیین کند.
ادبی
احمد پاشا زانوس؛ حشمت الله زارعی کفایت؛ مرتضی براری
دوره 12، شماره 38 ، خرداد 1395، ، صفحه 109-126
چکیده
الرمز الطبیعی هو مِن أهمِّ عناصر التصویر الرمزی الذی یُبَیِّنُ مَوقفَ الشاعر بالنسبة إلی العالم. کاتبُ هذا البحث التوصیفیّ ـ التحلیلیّ یُحاولُ تناولَ التعریف و تحلیل الرموز الطبیعیة فی شعر إیلیا أبی ماضی و الإجابة بهذه الأسئلة: ما هی الرموز الطبیعیة فی شعر إیلیا أبی ماضی؟ ما هی أهدافه فی إستخدام الرمز الطبیعیّ؟
ایلیا ابوماضی هو ...
بیشتر
الرمز الطبیعی هو مِن أهمِّ عناصر التصویر الرمزی الذی یُبَیِّنُ مَوقفَ الشاعر بالنسبة إلی العالم. کاتبُ هذا البحث التوصیفیّ ـ التحلیلیّ یُحاولُ تناولَ التعریف و تحلیل الرموز الطبیعیة فی شعر إیلیا أبی ماضی و الإجابة بهذه الأسئلة: ما هی الرموز الطبیعیة فی شعر إیلیا أبی ماضی؟ ما هی أهدافه فی إستخدام الرمز الطبیعیّ؟
ایلیا ابوماضی هو مِن أبرز شعراء المهجر الذی إهتمَّ کثیراً فی شعره بإستخدام الرمز الطبیعیّ لِأجل کونه عاشقاً للطبیعة و غایتُه مِن استخدام هذه الرموز هو تبیینُ الإضطرابات السیاسیة و الإجتماعیة و الإنسانیة. الرموز التی أخذ مِن الطبیعة هی: الزهرة، السّنبلة، التّینة، الطّلّ، البلبل، العصفور، الضّفدع، النّهار، الّلیل، النّجوم، الطّین و غیرها. و ممّا یجدرُ بالذّکر أنَّ الرموز الطّبیعیّة فی شعر أبی ماضی سَهلةٌ قد أستُخدِمَت لأجلِ إرتقاء معنی الشعر و هی توضیحٌ لحقیقة اجتماعیة کبیرة.
محمد اعتمادی؛ سیدرضا نجفی؛ عبدالغنی ایروانی زاده
دوره 7، شماره 18 ، اردیبهشت 1390
چکیده
ابوالاسود دؤلی شخصیت برجستهی صدر اسلام، از پیشتازان نوآوری میباشد که نقش بسزایی در پیشبرد اندیشه اسلامی در زمینههای علمی و فرهنگی دارد. وی در واقع مؤسس بسیاری از علوم قرآنی، و علوم زبان عربی است او صاحب مکتب نحوی و زبانی است، که با راهنماییهای حضرت علی (ع) ایجاد کرد، و اولین کسی بود که قواعد نحو عر بی را وضع نمود. سپس توسط ...
بیشتر
ابوالاسود دؤلی شخصیت برجستهی صدر اسلام، از پیشتازان نوآوری میباشد که نقش بسزایی در پیشبرد اندیشه اسلامی در زمینههای علمی و فرهنگی دارد. وی در واقع مؤسس بسیاری از علوم قرآنی، و علوم زبان عربی است او صاحب مکتب نحوی و زبانی است، که با راهنماییهای حضرت علی (ع) ایجاد کرد، و اولین کسی بود که قواعد نحو عر بی را وضع نمود. سپس توسط شاگردانش بسط و گسترش یافت تا به خلیل و سیبوی رسید. و از ابتکارات دیگر او در زمینه زبان عربی و صیانت قرآن مجید از هر گونه لهجه و لحن، اقدام افتخارآمیز و مبتکرانه او در نقطه گذاری و اعراب حروف مبارک قرآن مجید است. که آثار بسیار عظیمی در تفسیر و درک معنای قرآن مجید داشته است، اما با کمال تأسف این پرچم دار علم و دانش مانند دیگران مورد توجه باحثان و محققان بطور شایسته قرار نگرفته است. و شبهاتی در دوران معاصر توسط بعضی از خاورشناسان یا محققان عرب نسبت به پیشتازی او در ابتکار قواعد و نحو عربی مطرح شده است. ایشان علاوه بر تسلط بر این علوم، شاعری زبردست که در اغلب فنون شعری شعر سروده است، و در حقیقت او مبتکر شعر ولایی و متعهد اهل بیت (ع) است. در این مقال سعی شده است صفحه روشنی از تلاشهای ابوالاسود و پرچم داری او در زمینه علمی و ادبی تاحد ممکن پرداخته شود.
