نوع المستند : علمی - پژوهشی
المؤلفون
دانشگاه مازندران
المستخلص
چکيده:
تک‌گويي دروني، شيوه‌اي از گفتوگوست که از اواخر قرن نوزده و اوايل قرن بيست در داستان‌نويسي، متداول شد و توجه بسياري از شخصيت‌هاي ادبي را به خود معطوف ساخت؛ و يکي از شيوه‌هاي بياني است که راوي، نويسنده، از آن بهمنظور پيشبرد ماجراهاي داستان خود بهره مي‌گيرد و گفتاري را که در ذهن يکي از قهرمانان، يا قهرمان اصلي جريان دارد، براي خوانندگان روايت مي‌کند تا بدين‌وسيله محتواي ضمير خودآگاه يا ناخودآگاه قهرمان را به خواننده منتقل کند.
توفيق الحکيم، نويسنده‌ي معروف و معاصر مصري، در زمينه‌ي تک‌گويي در بعضي از داستانها و رمان‌هاي خود ازجمله «حمار الحکيم»، به‌گونه‌اي پيش مي‌رود که گاهي در چند صفحه از داستان، شخصيت با خود حرف مي‌زند؛ بهخصوص با تک‌گويي‌هايي که به زبان درنمي‌آيد و در طي آن، جريان ضمير ناخودآگاه همانطور که در ذهن شخصيت رخ مي‌دهد، بدون دخالت نويسنده، بازگو مي‌شود؛ اين روند، چنان واقعي و صادقانه است که ضعف ساختاري بهوجود نمي‌آورد.
اين جستار بر آن است يکي از وجوه رنگارنگ بازنمايي گفتمان را در رمان «حمار الحکيم» از منظر تک‌گويي دروني بررسي کند تا چگونگي به‌کارگيري تک‌گويي دروني در آن توضيح داده شود و نحوه‌ي شکل‌گيري انواع آن، تجزيه و تحليل شود تا به کمک آن به توصيف دنياي شخصيت‌ها و اشياي پيرامون آن بپردازد که در ذهن قهرمان داستان وجود دارد و بيان کند که نويسنده از شيوه‌هاي مختلف تک‌گويي دروني بهعنوان ابزاري براي بيان افکار و انديشه‌هاي درون ذهن شخصيت داستان، استفاده کرده است.
الكلمات الرئيسية
عنوان المقالة [Persian]
بررسی شیوههای بهکارگیری واگویه‌ی درونی در پیشبرد روایت رمان «حمار الحکیم» اثر توفیق الحکیم
المؤلفون [Persian]
- حسن گودرزی لمراسکی
- حسین یوسفی آملی
- فاطمه خرمیان
دانشگاه مازندران
المستخلص [Persian]
چکیده:
تکگویی درونی، شیوهای از گفتوگوست که از اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست در داستاننویسی، متداول شد و توجه بسیاری از شخصیتهای ادبی را به خود معطوف ساخت؛ و یکی از شیوههای بیانی است که راوی، نویسنده، از آن بهمنظور پیشبرد ماجراهای داستان خود بهره میگیرد و گفتاری را که در ذهن یکی از قهرمانان، یا قهرمان اصلی جریان دارد، برای خوانندگان روایت میکند تا بدینوسیله محتوای ضمیر خودآگاه یا ناخودآگاه قهرمان را به خواننده منتقل کند.
توفیق الحکیم، نویسندهی معروف و معاصر مصری، در زمینهی تکگویی در بعضی از داستانها و رمانهای خود ازجمله «حمار الحکیم»، بهگونهای پیش میرود که گاهی در چند صفحه از داستان، شخصیت با خود حرف میزند؛ بهخصوص با تکگوییهایی که به زبان درنمیآید و در طی آن، جریان ضمیر ناخودآگاه همانطور که در ذهن شخصیت رخ میدهد، بدون دخالت نویسنده، بازگو میشود؛ این روند، چنان واقعی و صادقانه است که ضعف ساختاری بهوجود نمیآورد.
این جستار بر آن است یکی از وجوه رنگارنگ بازنمایی گفتمان را در رمان «حمار الحکیم» از منظر تکگویی درونی بررسی کند تا چگونگی بهکارگیری تکگویی درونی در آن توضیح داده شود و نحوهی شکلگیری انواع آن، تجزیه و تحلیل شود تا به کمک آن به توصیف دنیای شخصیتها و اشیای پیرامون آن بپردازد که در ذهن قهرمان داستان وجود دارد و بیان کند که نویسنده از شیوههای مختلف تکگویی درونی بهعنوان ابزاری برای بیان افکار و اندیشههای درون ذهن شخصیت داستان، استفاده کرده است.
الكلمات الرئيسية [Persian]
- تک¬گویی درونی
- توفیق الحکیم
- حمار الحکیم
- گفت¬وگو
)