@article { author = {کریمی فرد, غلامرضا and خزاعل, قیس}, title = {نمادهای ابتکاری و نقاب¬ها در شعر بدر شاکرسیاب}, journal = {مجله علمي انجمن ايراني زبان و ادبيات عربي (فصلنامه)}, volume = {6}, number = {15}, pages = {1-24}, year = {2010}, publisher = {انجمن ايراني زبان وادبيات عربي}, issn = {23456361}, eissn = {27173461}, doi = {}, abstract = {سیاب از جمله شاعران معاصری است که به­منظور رهایی ساختار شعر از بند کهنه­گرایی و جمود، از نمادهای شخصی در آثار شعری خود استفاده می­کند. البته در ادبیات  کهن عربی، نمادهایی مانند ماه، شمشیر، هلال، صلیب و غیره به کار می­رفته است؛ اما سیّاب با توجه به نیازهای شاعرانه­اش در روزگار معاصر، نمادهایی شخصی همچون مرگ و رستاخیز، جیکور، بُوَیب و باران و وفیقه را آفریده است. نقاب نیز سازکار رمزگرایانه­ی دیگری است که در اصل، اصطلاحی برگرفته از تئاتر و نمایش می­باشد. در این روش، شاعر شخصیت یا پاره­ای از ویژگی‌های آن را با صفات و احوال خود در هم می­آمیزد، تا بدین وسیله شخص سومی (نقاب) پدیدار شود که نه شخصیت شاعر است و نه شخصیت اصلی مستعار. در شعر سیاب نیز چهار نقاب عمده به چشم می­خورد که عبارتند از: أیوب، تموز، مسیح و سیزیفیوس. شاعر این گونه نمادها را با قدرت نوآوری خود در شعر آفریند، یا اینکه آنها را از خاستگاه اولیه­اش یعنی زبان و تاریخ و ادبیات می‌گیرد و معنایی ویژه و روحی تازه به آنها می­بخشد.}, keywords = {نمادشخصی,نقاب,بدرشاکر سیّاب}, title_ar = {الرموز الشخصية و الأقنعة في شعر بدر شاکر السياب}, abstract_ar = {  لدي السياب رموزٌ شخصية متفردة خلقها ليلقيها علي أذهننا ولنتفاعل معه من خلالها و نتأثر بها. فله  المقدرة الکافية لکي يجعل من هذه الرموز الشخصية، رموزاً مشترکة ذات وقعٍ و تأثيرٍ في أعماق المتلقّي. فمن بين هذه الرموز الشخصية التي انفرد بها السياب ذکرنا رمز الموت و البعث الذي تردد في ديوانه کثيراً. و جيکور (مسقط رأس الشاعر) و بُوَيْب (النهر الذي ذکره السياب کثيراً في ديوانه و هو يجري قرب منازل أهله و ذَوِيه) و المطر أو الماء، و وفيقة ابنة عم الشاعر و حبيبته التي تزوجت من غيره ثم ماتت في سنٍّ مبکر. و القناع تقنيةٌ رمزيةُ أخري، قد يستعير الشاعر بواسطتها شخصيةً (تاريخية أو أدبية أو دينية) و يضفي عليها من ملامحه فيتّحدُ بها لتکون ناطقةً بلسانه، ومعبّرة عن حالهِ، وحاملة لمواقفه. و استطاع السياب أن يعبّر عن مشاعره الکامنة بواسطة هذا الفن فجعل من شخصية أيوب و تموز و المسيح و سيزيف أقنعةً في شعره ليبرز من خلالها تارةً يأسه و استياءه و ضجره من الدنيا و حيناً أمله بالشفاء و الخلاص و الإنبعاث من جديد.}, keywords_ar = {الرمز الشخصی,القناع,السیّاب}, url = {https://iaall.iranjournals.ir/article_1163.html}, eprint = {https://iaall.iranjournals.ir/article_1163_decae76ab486c832c0fc7a04e6a2c1a1.pdf} }