TY - JOUR ID - 6810 TI - ضرورت وزن شعري و تأثير آن بر مذکر و مؤنث در مرکب اسنادي JO - مجلة الجمعية الإيرانية للغة العربية وآدابها، فصلية علمية محکمة JA - IAALL LA - ar SN - 23456361 AU - بيانلو, على AU - مقصودى, فاطمه AD - دانشگاه يزد Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 10 IS - 31 SP - 39 EP - 64 KW - ضرورت شعری KW - عدول KW - مذکر و مؤنث KW - مرکب اسنادی DO - N2 - زبان شعر در وزن و قافيه با زبان نثراختلاف دارد و اين امر موجب به‌کارگيري دستور زبان متفاوت شعر با نثر مي‌شود که دستورشناسان از آن باعنوان «ضرورت شعري» ياد مي‌کنند. گاهي ممکن است شاعر، ضرورت شعري را با به‌کارگيري جوازات و وجوبات قواعد نحوي، در عدول از مطابقت مسند و مسنداليه، توجيه کند. مذکر و مؤنث ازجمله مقولات دستوري مهمي است که در زبان عربي کاربرد زيادي دارد؛ از اين‌رو بحث مقاله‌ي حاضر، بررسي «ضرورت شعري» در رابطه‌ي مذکر آمدن مؤنث و مؤنث آمدن مذکر در مرکب اسنادي است. اين مقاله با بررسي مسئله‌ي «ضرورت شعري» و اثر آن در رابطه‌ي بين شاعر و فکر نحوي وي مي‌پردازد؛ زيرا  شاعر در بسياري از موارد، صرف و نحو را فداي موسيقي مي‌کند تا گوش‌نوازي ولطافت زيباي شعر را نگه‌دارد. هدف اين مقاله، بيان نقش ضرورت شعري در روابط استثنايي عدول مسند و مسند‌اليه از لحاظ مطابقت و عدم مطابقت در مذکر و مؤنث آمدن لفظ است؛ وپرسش اصلي اين است که تنگناي ضرورت شعري در بحث عدول از مطابقت مسند و مسنداليه چگونه توجيه شده است؟ نتيجه اين‌که، نحويان عموماً هنگامي‌که‌شاعر درتنگناي‌ضرورت شعري قرار مي‌گيرد، ازحمل برمعنا استفاده مي‌کنند! UR - https://iaall.iranjournals.ir/article_6810.html L1 - https://iaall.iranjournals.ir/article_6810_2a1ddcec5e97c45e505cedfdd5c2b175.pdf ER -