نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسنده
samt
چکیده
بی‌‌گمان جامعه بشری از دیرباز از مشکل نابرابری میان منابع و نیازهای خود رنج برده و این امر سبب گشته است تا در صدد پیمودن راهی برای به دست آوردن چیزی باشد که شکافهای پدید آمده در زندگی خود را از طریق کسب و کار بر طرف سازد. موضوع شغل و حرفه در ترسیم راهبرد زندگی فردی و اجتماعی جایگاه مهمی دارد. شرایط و اوضاع حاکم بر انسانها او را در تنگنای انتخاب گزینه‌های قابل دسترس او قرار می‌دهد که در بسیاری از آنها امکان تکرار تجربه و آزمون وجود ندارد. لذا باید برای بهره گرفتن از این فرصتها تلاش نمود. در این زمینه فارغ‌التحصیلان دانشگاهها پس از پایان دوران تحصیل با کمبود فرصت‌های شغلی مرتبط با تخصص و مدرک ایشان روبرو می شوند. و گاهی این چالش آنها را به سرحد سرخوردگی و احساس زیان نسبت به دوران تحصیلی که در رشتة خاصی گذرانده‌اند، می‌کشاند و گاهی سرزنش را متوجه جامعه و گاهی رشتة تحصیلی و گرایش آموزش خود می‌نمایند. و گاهی هم آن را نشأت گرفته از نظام برنامه‌ریزی جامعه می‌دانند. این موضوع در خصوص برخی رشته‌ها و گرایش‌های دانشگاهی همچون زبان و ادبیات عربی در غیر محیط اصلی آن از شدت بیشتری برخوردار است. فارغ‌التحصیلان گروههای عربی در دانشگاههای ایران از کمبود فرصت شغلی رنج برده و به دنبال عرصه‌های شغلی هستند که با تحصیلات آنان سازگاری داشته و آنان را در بدست آوردن درآمد مورد نیازشان، یاری رساند. پرسش اساسی آن است که آیا میان روشهای آموزشی این زبان در دانشگاههای ایران با فرصت‌های شغلی مرتبط با آن سازگاری وجود دارد؟ و آیا می‌توان با متحول ساختن این روشها سازگاری بیشتری با عرصه‌های شغلی پدید آورد؟ این موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته شده و کوشش شده است با طبقه‌بندی موردی شغل‌های مرتبط به تبیین چگونگی بهره‌گیری از این فارغ‌التحصیلان در زمینه‌های شغلی پرداخت.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
', './data/iaall/coversheet/771465626670.jpg'))