نویسنده
چکیده
گفتمان انتقادی، کارکرد زبان در جامعه و سیاست را بررسی می‌کند و معتقد است که عواملی همچون بافت تاریخی، روابط قدرت و سلطه، نهادهای اجتماعی و فرهنگی و ایدئولوژیکی، متن یا صورت زبانی و معانی جدید را به وجود می‌آورند. و گفتمان را می‌سازند. و در این رویکرد، زبان آینه ی شفافی نیست که حقایق را بنمایاند؛ بلکه شیشهی ماتی است که حقایق را تحریف می‌کند. بنابراین در این مقاله، سعی بر آن است تا با کنار زدن لایه‌های ظاهری متن لامیه العرب شنفری (شاعر معروف دوران جاهلیت عرب) آنچه در فراسوی واژگان، جمله‌ها و متن پنهان مانده است، آشکار گردد و سری به کارآمدی و یا ناکارآمدی نهادهای اجتماعی حاکم آن روز زده شود و گفتمان‌هایی که از طریق این نهادها خود را طبیعی جلوه داده‌اند و مردم آن را بدون هیچ مقاومتی پذیرفته‌اند و در فراسوی پنجره‌ی لامیه‌ی شنفری قرار گرفته‌اند، بازخوانی و واکاوی شوند. همچنین ابیات لامیه از دریچه‌ی شخصیت شنفری و دیدگاه‌های روانشناسی شخصیت، تحلیل شده‌اند.
کلیدواژه‌ها
', './data/iaall/coversheet/cover_fa.jpg'))