احمد مطر شاعر معاصر عراقی یکی از نوادر روزگار است که شعرش را نه در طلب اهداف تافه دنیا بلکه در راه هدف والای انسانی، و نه در مدح و ستایش حکام که در هجو آنها به خدمت گرفته است. شعر وی که بسیار آهنگین و دارای صبغه سیاسی است، از طرفی تصویری است واقعی از زندگی و اعتقادات او و از طرفی دیگر تصویری است طنزآمیز و بزرگ نمایی شده از مشکلات کشورهای عربی، چهار عنصر اساسی در معنای شعری این شاعر جسور عراقی خودنمایی می کند، که عبارت اند از: بی پروایی و بلندپروازی شاعر، ستمگری و تکبر حکام، بدبختی و ستم پذیری مردم و سرانجام پلیدی و سمجی جاسوسان. احمد مطر علت تمامی مصیبت های کشورهای عربی را در حکومت حاکمان ستمگر آنها جستجو می کند. وی با مشاهده ظلم و ستم این حکام که به نظر وی حکومت شان نه پایه و اساس شرعی دارد و نه قانونی و هم چنین با دیدن ظلم پذیری و عقب ماندگی مردم این کشورها که در اثر بی سوادی و عدم آشنایی با حقوقشان بر آنها عارض شده است، سعی دارد در شعرش آینه ای تمام نما و تصویری کاملا گویا از چهره آنها ارایه دهد تا شاید از طرفی حاکمان با دیدن سیمای واقعی خود در آن، دست از ظلم و جور برداشته و از طرفی دیگر مردم خفت و خواری را رها کرده، بر ضد حکام ستمگرشان دست به اقدام عملی زده و به ظلم وستم آنها پایان دهند.
بداية الصفحة