نوع المستند : علمی - پژوهش
المؤلف
دانشگاه بين‌المللي امام خميني(ره) قزوين
المستخلص
چکيده:
کاربرد نماد در شعر معاصر، يکي از مشخصه‌هاي برجسته‌ي شاعراني است که با چندلايه کردن زبان خود، بر زيبايي اثر افزوده و خواننده را در دريافت معني و مقصود با لذت کشف بيشتري مواجه مي‌سازند. در اين ميان، شاخه‌ي ادبيات متعهد عربي نيز از اين مشخصه و ظرفيت هنري بهره برده و شاعران متعهد با خلق تصويرهايي زيبا و بديع، زبان رمز و نماد را براي آثار ديني خود برگزيده‌اند که اين نوع ادبي با توجه به موضوع و محتواي خود، گاه نوع خاصي از نمادپردازي را مي‌طلبد.
يکي از برجسته‌ترين و شايد پرکاربردترين شاعران رمزپرداز در حوزه‌ي ادبيات متعهد، شاعر معاصر عراقي، جواد جميل است. وي در مجموعه‌ي ارزشمند خود «الحسين لغة ثانية» که به شعر حسيني مي‌پردازد، زباني آميخته با انواع رمز را به‌کار مي‌گيرد که زبان وي را به‌خوبي از ديگر شاعران متعهد متمايز مي‌سازد. زباني که باوجود بي‌توجهي ناقدان بدان، نيازمند بررسي است؛ از اين‌رو در مقاله‌ي حاضر، تلاش بر اين است تا با روش توصيفي- تحليلي، انواع نمادهاي به‌کار رفته در اين مجموعه بررسي شود. البته با توجه به گستردگي و درهم‌تنيدگي نمادهاي به‌کار رفته در شعر وي، تنها مواردي بررسي مي‌شود که به نوعي مرتبط با مفهوم مقاومت و پايداري است.
الكلمات الرئيسية
)