تهران، خیابان ولی عصر(عج)، خیابان توانیر، محله نظامی گنجوی، کوچه هفت پیکر(8)، خیابان نظامی گنجوی، پلاک33، موسسه آموزش عالی بیمه اکو دانشگاه علامه طباطبایی، طبقه6، اتاق 607، انجمن ایرانی زبان وادبیات عربی، کدپستی: 1434863111

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه رازی کرمانشاه

2 دانشگاه پیام نور

چکیده

چکیده:
آرمانشهر در اندیشه­ی شاعران و ادیبان، مدینه­ی فاضله و ناکجاآبادی است که در آن، همه­ی انسان­ها در آزادی و سعادت زندگی می­کنند و از ظلم و جور و بی­عدالتی خبری نیست. از این اندیشه در شعر معاصر عربی و فارسی با نمادهای مختلفی یاد می­شود و بیشتر، نتیجه­ی نوعی غم غربت در نهان شاعر است که او را به تخیل جامعه­ای آرمانی سوق می­دهد. "ارم ذات­العماد"، به­عنوان برترین نماد آرمانشهری در شعر معاصر عرب مطرح است و در مقابل آن، دوران ایران باستان، مدینه­ی فاضله­ی برخی شاعران معاصر فارسی است. همچنین عصر ظهور مهدی موعود، زادگاه و وطن اصلی، از سمبل‌های مشترک شاعران دو زبان، در ترسیم آرمانشهر خویش است. علاوه بر این، برخی نمادهای تخیلی نیز که زاییده­ی اندیشه­های رمانتیک شاعران معاصر است، در ترسیم این ناکجاآباد به­کار رفته است. در این مقاله با تحلیل سمبل­های آرمانشهر در شعر معاصر فارسی و عربی، به شیوه­ی تحلیلی و کتابخانه­ای، به پرسش­های زیر پاسخ خواهیم داد:
1. سمبل­های متفاوت آرمانشهر در شعر معاصر عربی و فارسی، در چه سمبل­هایی تجلّی می­یابد؟
2. شاعران معاصر دو زبان، در ترسیم مدینه­ی فاضله، از چه نمادهای مشترک و تخیّلی­ای بهره می‌گیرند؟

کلیدواژه‌ها