حیدریان شهری, احمدرضا. (2013). بررسی سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد در دو چکامه از بیّاتی و اخوان ثالث. مجلة الجمعیة العلمیة الایرانیة للغة العربیة و آدابها, 9(28), 159-184.
احمدرضا حیدریان شهری. "بررسی سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد در دو چکامه از بیّاتی و اخوان ثالث". مجلة الجمعیة العلمیة الایرانیة للغة العربیة و آدابها, 9, 28, 2013, 159-184.
حیدریان شهری, احمدرضا. (2013). 'بررسی سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد در دو چکامه از بیّاتی و اخوان ثالث', مجلة الجمعیة العلمیة الایرانیة للغة العربیة و آدابها, 9(28), pp. 159-184.
حیدریان شهری, احمدرضا. بررسی سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد در دو چکامه از بیّاتی و اخوان ثالث. مجلة الجمعیة العلمیة الایرانیة للغة العربیة و آدابها, 2013; 9(28): 159-184.
بررسی سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد در دو چکامه از بیّاتی و اخوان ثالث
تاريخ الاستلام: 20 إبريل 2013،
تاريخ المراجعة: 07 يوليو 2013،
تاريخ القبول: 24 سبتمبر 2013
المستخلص
چکیده:
عبدالوهّاب بیّاتی (1926- 1999) از نامدارترین سرایندگان پیشگام شعر نو عربی در عصر حاضر است که به‌ویژه در متن فاخر سوگ- سروده‌ی «موت الإسکندر المقدونی» از دفتر «الموت فی الحیاة» به طرح سیر سوگواره‌ای شکست ابرمرد معاصر عراقی در هیئت اسکندر مقدونی پرداخته است. در ادبیات معاصر فارسی نیز مهدی اخوان ثالث (1307- 1369) در سراسر داستان‌واره‌ی بشکوه «قصّه‌ی شهر سنگستان» از دفتر «از این اوستا» در بزرگداشتی آیینی، تراژدی شکست ابرمرد اساطیری ایران یا همان شهریار شهر سنگستان را بازمی‌گوید.
این جستار طی خوانش تطبیقی دو سروده، به تبیین الگوی سوگواره‌ای عبدالوهّاب بیّاتی و مهدی اخوان ثالث در تصویر «شکست ابرمرد» پرداخته و کوشیده است تا همگانی‌ها و ناهمسانی‌های این دو غمنامه را در چگونگی روایت شکست قهرمان بازنماید؛ برای دستیابی به این هدف، نگارنده پس از گذری کوتاه بر زندگی و آثار پدیدآورندگان دو متن، در آغاز، عناصر مطرحِ دو سوگ- سروده را با تأکید بر طرح داستانی و سازه‌های آن، تصویر ابرمرد و اندیشه و بینش او مورد توجه قرار داده و در ادامه، برای برابریابی سازه‌های سیر سوگواره‌ای آن‌ها به تحلیل گفتار دو متن، سبک، لحن و تکنیک و واکنش روانی روایت‌شنو می‌پردازد و در بخش پایانی، رویکرد فرجام‌شناسانه و پیشگویانه‌ی راوی را به تماشا می‌نشیند؛ برآیند نهایی پژوهش حاضر، بهره‌گیری دو پدیدآور از عناصر برجسته‌ی هر دو گونه‌ی تراژدی و داستان است که در راستای تبیین روشن آرمان جاودانگیِ نهفته در ضمیر خودآگاه با ترسیم نگاره‌های مرگ و نیستی در سیری سوگوارانه، نسبتاً موفق بوده است.
بداية الصفحة