چکیده:
قرآن کریم در سطح بسیار بالایی از سبک‌های بیانی گوناگون بهره جسته است؛ طوری‌که در ادبیات عرب پیش از نزول قرآن، چنین چیزی وجود نداشته است. همین امر، سبب شده است که این کتاب آسمانی از نظر اسلوب و بیان، معجزه باشد و کسی نتواند با آن رقابت کند. ازجمله سبک‌های مذکور، می‌توان از صورت‌های ترکیبی و تمثیل و استعاره‌هایی یاد کرد که قرآن کریم به‌صورت وافر در راستای تبیین معانی و رسالت خود و نیز به‌منظور نزدیک‌ساختن موضوع به ذهن و ادراک مخاطب از آن‌ها استفاده کرده است. در این پژوهش، جایگاه استعاره‌ی تمثیلیه و سبک‌های به‌کارگیری آن در قرآن و نیز نقش آن در تفهیم مطالب و تقریب موضوعات مهم و حیاتی به ذهن مخاطب، مورد کنکاش و مباحثه قرار گرفته و این نتیجه، حاصل شده که استعاره‌ی تمثیلیه در قرآن به سبک‌های مختلفی ازجمله تقدیم و تأخیر، تعریف و تنکیر، تأکید، تکرار، استفهام و امر، به‌کار رفته و به‌کارگیری این سبک‌ها، تصویری بسیار شفاف از معنای مورد نظر را به مخاطب ارائه داده است.
)