@article { author = {انصاری, نرگس}, title = {نمادپردازی در شعر مقاومت جواد جمیل}, journal = {مجله علمي انجمن ايراني زبان و ادبيات عربي (فصلنامه)}, volume = {9}, number = {28}, pages = {39-60}, year = {2013}, publisher = {انجمن ايراني زبان وادبيات عربي}, issn = {23456361}, eissn = {27173461}, doi = {}, abstract = {چکیده: کاربرد نماد در شعر معاصر، یکی از مشخصه­های برجسته­ی شاعرانی است که با چندلایه کردن زبان خود، بر زیبایی اثر افزوده و خواننده را در دریافت معنی و مقصود با لذت کشف بیشتری مواجه می‌سازند. در این میان، شاخه­ی ادبیات متعهد عربی نیز از این مشخصه و ظرفیت هنری بهره برده و شاعران متعهد با خلق تصویرهایی زیبا و بدیع، زبان رمز و نماد را برای آثار دینی خود برگزیده­اند که این نوع ادبی با توجه به موضوع و محتوای خود، گاه نوع خاصی از نمادپردازی را می­طلبد. یکی از برجسته­ترین و شاید پرکاربردترین شاعران رمزپرداز در حوزه­ی ادبیات متعهد، شاعر معاصر عراقی، جواد جمیل است. وی در مجموعه­ی ارزشمند خود «الحسین لغة ثانیة» که به شعر حسینی می‌پردازد، زبانی آمیخته با انواع رمز را به­کار می­گیرد که زبان وی را به­خوبی از دیگر شاعران متعهد متمایز می­سازد. زبانی که باوجود بی­توجهی ناقدان بدان، نیازمند بررسی است؛ از این­رو در مقاله­ی حاضر، تلاش بر این است تا با روش توصیفی- تحلیلی، انواع نمادهای به­کار رفته در این مجموعه بررسی شود. البته با توجه به گستردگی و درهم­تنیدگی نمادهای به­کار رفته در شعر وی، تنها مواردی بررسی می­شود که به نوعی مرتبط با مفهوم مقاومت و پایداری است.}, keywords = {الحسین لغة ثانیة,جواد جمیل,شعر مقاومت,نماد}, title_ar = {نمادپردازي در شعر مقاومت جواد جميل}, abstract_ar = {چکيده: کاربرد نماد در شعر معاصر، يکي از مشخصه‌هاي برجسته‌ي شاعراني است که با چندلايه کردن زبان خود، بر زيبايي اثر افزوده و خواننده را در دريافت معني و مقصود با لذت کشف بيشتري مواجه مي‌سازند. در اين ميان، شاخه‌ي ادبيات متعهد عربي نيز از اين مشخصه و ظرفيت هنري بهره برده و شاعران متعهد با خلق تصويرهايي زيبا و بديع، زبان رمز و نماد را براي آثار ديني خود برگزيده‌اند که اين نوع ادبي با توجه به موضوع و محتواي خود، گاه نوع خاصي از نمادپردازي را مي‌طلبد. يکي از برجسته‌ترين و شايد پرکاربردترين شاعران رمزپرداز در حوزه‌ي ادبيات متعهد، شاعر معاصر عراقي، جواد جميل است. وي در مجموعه‌ي ارزشمند خود «الحسين لغة ثانية» که به شعر حسيني مي‌پردازد، زباني آميخته با انواع رمز را به‌کار مي‌گيرد که زبان وي را به‌خوبي از ديگر شاعران متعهد متمايز مي‌سازد. زباني که باوجود بي‌توجهي ناقدان بدان، نيازمند بررسي است؛ از اين‌رو در مقاله‌ي حاضر، تلاش بر اين است تا با روش توصيفي- تحليلي، انواع نمادهاي به‌کار رفته در اين مجموعه بررسي شود. البته با توجه به گستردگي و درهم‌تنيدگي نمادهاي به‌کار رفته در شعر وي، تنها مواردي بررسي مي‌شود که به نوعي مرتبط با مفهوم مقاومت و پايداري است.}, keywords_ar = {الحسین لغة ثانیة,جواد جمیل,شعر مقاومت,نماد}, url = {https://iaall.iranjournals.ir/article_4982.html}, eprint = {https://iaall.iranjournals.ir/article_4982_61a3692251d55df1870316d4071a1aaa.pdf} }