TY - JOUR ID - 17215 TI - گامي در اثبات فرضية وجود فعل مرکب در زبان عربي JO - مجلة الجمعية الإيرانية للغة العربية وآدابها، فصلية علمية محکمة JA - IAALL LA - ar SN - 23456361 AU - رضايي, سارا AU - ابن الرسول, سيدمحمدرضا AU - رفيعي, عادل AD - دانشجوي دکتري زبان و ادبيات عربي دانشگاه اصفهان AD - استاد گروه زبان و ادبيات عربي دانشگاه اصفهان AD - استاديار گروه زبان‌شناسي دانشگاه اصفهان Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 13 IS - 45 SP - 141 EP - 164 KW - فعل مرکب KW - دستور زبان عربی KW - دستور زبان فارسی KW - زبان‌شناسی مقابله‌ای DO - N2 - فعل مرکب از پيوند يک فعل با يک اسم يا صفت يا بن فعل و يا جزء ديگري پديد مي‌آيد. اين نوع فعل در برخي زبان‌ها ازجمله زبان فارسي وجود دارد ولي چنين گونه‌اي در دستور زبان عربي تاکنون شناسايي نشده‌است. اين در حالي است که دربارة برخي از کاربردهاي ترکيبي فعل در زبان عربي اختلاف نظر وجود دارد و هر يک به نوبة خود قابل بررسي و نقد است. نگارندگان در اين مقاله با روشي توصيفي ـ تحليلي نخست به تعريف و ويژگي‌هاي فعل مرکب در زبان فارسي پرداخته؛ سپس فعل را در زبان عربي در ترکيب با اجزاي ديگر جمله بررسي کرده‌اند و درنهايت ضمن آوردن نمونه‌هايي، فرضية وجود فعل مرکب را در زبان عربي ارائه کرده‌اند. بر اساس اين فرضيه در نمونه‌هايي مانند «کَانَ يَذهَبُ المُعَلِّمُونَ» که فعل مضارع مفرد بلافاصله پس از فعل ناقصة مفرد آمده و فاعل آن اسمي مثني يا جمع است، مي‌توان «کانَ يَذهَبُ» را يک واحد فعل ترکيبي (فعل مرکب) تلقي کرد که يک فاعل (المُعلِّمُونَ) دارد. UR - https://iaall.iranjournals.ir/article_17215.html L1 - https://iaall.iranjournals.ir/article_17215_59f9bc34d5375937f305f74a12f5aab0.pdf ER -