تهران، خیابان ولی عصر(عج)، خیابان توانیر، محله نظامی گنجوی، کوچه هفت پیکر(8)، خیابان نظامی گنجوی، پلاک33، موسسه آموزش عالی بیمه اکو دانشگاه علامه طباطبایی، طبقه6، اتاق 607، انجمن ایرانی زبان وادبیات عربی، کدپستی: 1434863111

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

چکیده

هسته ی اصلی منطق مکالمه­ای باختین «دیگری» است به گونه­ای که راه شناخت خود از طریق «دیگری» محقق می­شود. پارودی که یکی از انواع گفتگوها در این منطق مکالمه­ای است؛ گفتگویی دو طرفه است که می­توان از طریق آن به افکار و اندیشه­های ادیب متأخر پی برد چرا که پارودی حالت اعجاب­انگیز ادیب به متن پیشین است که بر اساس آن به خلق و آفرینش جدیدی دست می­زند و با آن به گفتگو می­نشیند. یکی از پارودی­هایی که در این چارچوب قابل بررسی است، پارودی طغرایی شاعر نام­آشنای دوره عباسی، از قصیدة «لیلة السفح» شریف رضی است. این مقاله به روش تحلیل محتوا به مقایسه درون مایه­های مشترک دو قصیده پرداخته است تا ارزش­های هنری قصیده طغرایی و عواملی که منجر به این گفتگو گشته است را نشان دهد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که طغرایی نمونه‌های جدی و غیر آیرونیک از پارودی به نمایش گذاشته و حالت اعجاب انگیزی نسبت به شعر شریف رضی داشته که باعث شده است دست به خلق این اثر هنری بزند و با متن شعری رضی به گفتگو بنشیند. آشوب­های سیاسی و معزول گشتن طغرایی از وزارت، همانگونه که منجر به آفرینش شعر لامية العجم شد، می­تواند عامل آفرینش شعری «لیلة السفح» هم باشد چرا که مضمون اصلی این قصیده خاطرات خوش گذشته و حسرت خوردن بر آن دوران و آرزوی تجدید عهد می­باشد که که متناسب با روحیة این شاعر دردمند می­باشد.

کلیدواژه‌ها