تهران، خیابان ولی عصر(عج)، خیابان توانیر، محله نظامی گنجوی، کوچه هفت پیکر(8)، خیابان نظامی گنجوی، پلاک33، موسسه آموزش عالی بیمه اکو دانشگاه علامه طباطبایی، طبقه6، اتاق 607، انجمن ایرانی زبان وادبیات عربی، کدپستی: 1434863111

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه تربیت مدرس

چکیده

چکیده:
بنابر نظریه­ی «معناشناسیِ روایتِ» گریماس، از طریق برش متن، معنا به دست می­آید. در این فرایند معناسازی، کنش و شَوِش، به­عنوان عوامل گفتمانی مهم، باعث شکل­گیری گفتمان و ایجاد تغییر از وضعیتی به وضعیت دیگر و نیز حالت­های پس از تغییر می­شوند. کنش، نظام­های گفتمانی هوشمند، و شَوِش، نظام‌های گفتمانی احساسی را به­وجود می­آورد. داستان پایداری «حبلٌ کالورید»، قابلیت مطالعه از دیدگاه نشانه­معناشناسی نوین را دارد. در این گفتمان پویا، ابوهانی، شخصیت اصلی داستان، به دنبال تغییر وضعیت روحی خویش است. این تغییر، ناخودآگاه و توسط جوانان مبارز، در بستر زمانی و مکانی ویژه رخ می­دهد. احساس و ادراک، به­ویژه حس شنیداری، این فرایند شَوِشی را شکل می­دهند. از سوی دیگر، گاهی کنش، گونه­های شَوِشی داستان را به­وجود می­آورد و گاهی هم شَوِش، کنش­زا می­شود. در حبلٌ کالورید، نظام­های گفتمانی هوشمند و حسی ـ ادراکی در تعامل هستند و گونه­های مختلف نشانه‌معناشناختی را به­وجود آورده­اند؛ اما گفتمان غالب، گفتمان احساسی است. از دیدگاه موضوعی، چون حبلٌ کالورید به­عنوان داستان پایداری، اخلاق­محور و ارزش­مدار محسوب می­شود، گفتمان مرام‌مدار دارد.
بدین ترتیب هدف این مقاله، مطالعه­ی فرایند معناشناسی داستان و ویژگی­های روایی آن است تا سازوکارهای تولید معنا و عناصر اصلی شکل­گیری معنا را به­دست آورد.

کلیدواژه‌ها