غلام عباس رضایی هفتادری؛ هیوا حفیدی
دوره 7، شماره 19 ، مرداد 1390
چکیده
علی بن محمد حسینی استرآبادی، مشهور به میر سید شریف جرجانی از ادیبان و دانشمندان بزرگ ایرانی نیمة دوم سدة هشتم و اوایل سدة نهم هجری است. این دانشمند فرزانه و پژوهشگر فرهیخته با بیش از پنجاه تألیف، شرح و حاشیه در حوزة علوم اسلامی و ادبی از طلایه‌داران دانش و پژوهش است.
از مهم‌ترین آثار وی شرحی بدیع، زیبا، شیوا و روان بر باب سوم «مفتاح‌العلوم» ...
بیشتر
علی بن محمد حسینی استرآبادی، مشهور به میر سید شریف جرجانی از ادیبان و دانشمندان بزرگ ایرانی نیمة دوم سدة هشتم و اوایل سدة نهم هجری است. این دانشمند فرزانه و پژوهشگر فرهیخته با بیش از پنجاه تألیف، شرح و حاشیه در حوزة علوم اسلامی و ادبی از طلایه‌داران دانش و پژوهش است.
از مهم‌ترین آثار وی شرحی بدیع، زیبا، شیوا و روان بر باب سوم «مفتاح‌العلوم» ابو یعقوب سکاکی (م. 626 هـ.ق) است که آن را «المصباح فی شرح المفتاح» نامیده است. وسعت دانش و عمق بینش این فرزانه از لابهلای این شرح مشهود است. یاری جستن از علوم معقول و منقول برای تبیین رموز این اثر، هنر عالی و جلوه متعالی را آفریده است به گونهای که میتواند الگویی برای شرح کتب باشد.
این نوشتار میکوشد تا کتاب «المصباح» را در ترازوی نقد قرار دهد و با بررسی راهکارهای سیدشریف در شرح این کتاب، از جوانب ناپیدای شرح و اسلوب شارح پرده بردارد.
