حمید احمدیان؛ محمد مصلح صمیمی؛ مریم اسماعیلی
دوره 10، شماره 30 ، تیر 1393، ، صفحه 109-133
چکیده
ابوالعلاء معری شاعر و اندیشمند نامدار عرب از بزرگان علم و ادب جهان بهشمار میرود. او شخصیتی بسیار اثرگذار داشته و جنبههای مختلف شخصیت وی، بهویژه بدبینیاش، شمار زیادی از متفکران در شرق و غرب را متأثر ساخته و افراد بسیاری از پس نگاه او به دنیا نگریسته و مشی بدبینانهی او را در زندگی پیگرفتهاند. در این جستار به نقد ...
بیشتر
ابوالعلاء معری شاعر و اندیشمند نامدار عرب از بزرگان علم و ادب جهان بهشمار میرود. او شخصیتی بسیار اثرگذار داشته و جنبههای مختلف شخصیت وی، بهویژه بدبینیاش، شمار زیادی از متفکران در شرق و غرب را متأثر ساخته و افراد بسیاری از پس نگاه او به دنیا نگریسته و مشی بدبینانهی او را در زندگی پیگرفتهاند. در این جستار به نقد روانشناختی شخصیت او پرداخته شده است و سعی شده که با بهکارگیری ملاکها و نظریات روانشناسی و مطالعهی زندگی و آثار وی، بدبینی او آسیبشناسی روانی شده و به عوامل روانشناختی آن آگاه شویم. افسردگی او که زمینهی اصلی بدبینیاش را فراهم کرده است، با توجه به محورهای دریافتی هولون و جیکوبسن از تست افسردگی بک ارزیابی و براساس دیدگاه فروید سببشناسی شده است.
مهدی عابدی؛ عبدالغنی ایروانی زاده؛ نصرالله شاملی
دوره 7، شماره 20 ، آبان 1390
چکیده
طنزپردازی و فکاهه، قلمرو فراخی است که گاهی پژواک دردها و دشواریها و مصائب زندگی است و بیشک نفس در رنج و گریبانگیر حوادث، با ابزار طنز و لطیفهگویی، خود را از این گرداب، رهایی میبخشد. ابوحیان از جمله افرادی است که به واسطة طنز و لطیفهگویی، جان درعذاب و گرفتار خویش را با وجود بدبینی به زندگی، میرهاند و آسایش میبخشد.
لطیفهگویی ...
بیشتر
طنزپردازی و فکاهه، قلمرو فراخی است که گاهی پژواک دردها و دشواریها و مصائب زندگی است و بیشک نفس در رنج و گریبانگیر حوادث، با ابزار طنز و لطیفهگویی، خود را از این گرداب، رهایی میبخشد. ابوحیان از جمله افرادی است که به واسطة طنز و لطیفهگویی، جان درعذاب و گرفتار خویش را با وجود بدبینی به زندگی، میرهاند و آسایش میبخشد.
لطیفهگویی ابوحیان از زبان زنان، اغلب نابهنجار و ناپسند است؛ چرا که به علت سرکوب شدن غریزه جنسی و محروم بودن از مهر همسری و مادری، زن را تنها ابزار لذت و بهرهمندی جنسی میبیند! همچنین، لطیفهگویی او از زبان کودکان با نوع گویش کودکانه او بسیار، قابلتوجه است.از موارد دیگر طنزپردازی ابوحیان، شیفتگی او به نکات اخلاقی و لطیفههای لفظی و بازی با الفاظ است که گواهی بر هوشمندی و حاضر جوابی صاحب آن است. نوع دیگر لطیفهای که ابوحیان مورد توجه قرار میدهد، ذکر لطایفی از زبان بخیلان و طفیلی ها و شکمبارگان است که در جنبههایی، گوی سبقت را از پیشوای خویش، جاحظ، ربوده است.
بخش واپسین لطایف ابوحیان، تهکّم و تصویر کاریکاتورگونه از افرادی همچون صاحب بن عباد و غیره است که عیوب افراد، بزرگنمایی و برجسته میشود. این لطایف نشان میدهد ابوحیان خنده را جایگزین گریه میکند و لطیفهگویی او آمیخته به نوعی تلخکامی نهفته در زندگی اوست.