تهران، خیابان ولی عصر(عج)، خیابان توانیر، محله نظامی گنجوی، کوچه هفت پیکر(8)، خیابان نظامی گنجوی، پلاک33، موسسه آموزش عالی بیمه اکو دانشگاه علامه طباطبایی، طبقه6، اتاق 607، انجمن ایرانی زبان وادبیات عربی، کدپستی: 1434863111

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه خوارزمی، تهران

2 استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران

چکیده

شناخت نمایشنامه در ادبیات عربی، به عنوان گونۀ ادبی نو، به نیمۀ قرن هجدهم بازمی‌گردد. در حالی که نمایش­نامه‌نویسی عربی میان سنّت‌گرایی و تجدّدگرایی و ادبیات و نمایش در تکاپو بوده‌است؛ بدون این که هنر نمایشگری به ثبات و استقرار برسد. به نحوی که در آن برهۀ زمانی، فقط برای خواندن و نوشتن بود و نمایش‌نامه‌های توفیق حکیم در زیر مجموعۀ نمایش­نامۀ خواندنی و نه هنر نمایشی قرار گرفت و با تکیه بر آن، به هنر نمایش خیالی فلسفی مشهور شد و بی­رمقی نمایشنامه­نویسی را به خود گرفت. به طوری که در سال­های آغازین آثار نمایشی، هنر نمایش­نامه­نویسی وی دچار سستی و ضعف و پیوندهای اسطوره­ها در آن آمیخته شد. نمایش­نامۀ «ایزیس» از این نوع نمایشنامه­ها تلقّی می­شد؛ به نحوی که به نزاع درون ملتزم گردید و مسائل درون­گرایی و جامعه با یکدیگر متداخل و نزاع باطن و درون و اسطوره در نمایش­نامه با یکدیگر متنازع شدند. پژوهش حاضر با تکیه بر شیوۀ وصفی_تحلیلی و بر پایۀ مکتب واقع­گرا و با توجّه به تکنیک‌های نمایش­نامه‌نویسی واقع­گرا، بر آن شد تا به بررسی چالش نمایش­نامۀ عربی و عوامل ضعف نمایش‌نامۀ «ایزیس» در سال­های آغازین نمایش­نامه­نویسی –برای خواندن و نه برای هنر نمایش- و تبیین چگونگی تکیه­نمودن توفیق حکیم بر تکنیک­های واقع­گرا بپردازد. این درحالی ست که علل ضعف نمایش­نامۀ «ایزیس» بنا بر ماهیت زبان مبهم نمایش‌نامه و نمادی بودن تکنیک­های آن، از قبیل عنصر شخصیت­ها، عنصر شخصیت­پردازی و گفتگو، به طریقت شعرگونۀ غنایی بازمی­گردد. به طوری که به عنوان نزاعی میان میراث اسطوره­ای و تجدّدگرایی با ادبیات و سنّت­گرایی در هم آمیخته‌بود تا با تکنیک­های نگارشی تخیّلی انتزاعی به معضلات و چالش­های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بپردازد. حال آن که نمایش­نامه به گونه­ای به رشتۀ تحریر درآورده شده تا تصویری برای فنون نگارشی و نویسندگی ادبی رسمی با کاربرد نوع جمله­بندی و کاربرد واژگان برای نهادینه­کردن تحوّل­گرایی و تجدّدگرایی جامعۀ مصری و نه ثبات نمایش­نامه‌نویسی عربی باشد؛ چون که نمایش­نامه با گذر از ماهیت زمان، قصد انتقال هویت ذات اسطوره­ای میراثی را داشته‌است. نمایش­نامۀ «ایزیس» از نظر جنبۀ زمانی به عنوان تلفیق میان سنّت­ها و مدرنیته­گرایی با برشمردن ماهیت درون­گرایی نمایش­نامه، نماینگر نزاع میراث تاریخی اسطوره­ای و تجدّدگرایی قلمداد می­شود.

کلیدواژه‌ها

أ) العربیة
ابن یاسر، عبد الواحد (2014م)، المأساة والرؤیة المأساویة فی المسرح العربی الحدیث، ط1، الأردن: دار ورد الأدرنیة.
أبو هیف، عبدالله (2002م)، المسرح العربی المعاصر قضایا ورؤی وتجارب، دمشق: اتحاد الکتاب العرب.
إسماعیل، عز الدین (2013م)، الأدب وفنونه، القاهرة: دار الفکر العربی.
بینتلی، اریک (1986)، نظریة المسرح الحدیث ترجمة یوسف عبد المسیح ثروت، ط2، بغداد: دار الشؤون الثقافیة العامة.
الحجاجی، أحمد شمس الدین (لاتا)، الأسطورة فی العمل المسرحی المعاصر، القاهرة: دار المعارف.
حمو، حوریة محمد (1999م)، تأصیل المسرح العربی بین التنظیر والتطبیق فی سوریة ومصر، دمشق: اتحاد کتاب العرب.
الحکیم، توفیق (1998م)، مسرحیة إیزیس، لامک، لاتا.
شاوول، بول (لاتا)، المسرح العربی الحدیث، بیروت: ریاض الریس للکتب والنشر.
عتیق، عبد العزیز (1972م)، فی النقد الأدبی، ط2، بیروت: دار النهضة العربیة.
عرسان، علی عقلة (1996م)، وقفات مع المسرح العربی، دمشق: اتحاد الکتاب العرب.
عصفور، جابر (1998م)، سلسلة أبحاث المؤتمرات توفیق الحکیم حضور متجدد، دمشق: المجلس الأعلی للثقافة.
فتحی، إبراهیم (1986م)، معجم المصطلحات الأدبیة، تونس: التعاضدیة العالمیة للطباعة والنشر.
الکواز، محمد کریم (لاتا)، علم الأسلوب، طرابلس: منشورات جامعة السابع من إبریل.
کورتل، آرثر (2010م)، قاموس أساطیر العالم ترجمة سهی الطریحی، دمشق: دار نینوی.
هدارة، محمد مصطفی (1990م)، دراسات فی الأدب العربی الحدیث، ط1، بیروت: دار العلوم العربیة.
ب) الفارسیة
باینده، حسین (1387ش)، داستان کوتاه در ایران، ط1، طهران: منشورات نیلوفر.
ج) الرسالات الجامعیة والمقالات
أبو علی، رجاء؛ یوسف محمدی (2017م)، «أسلمة الأسطورة لدی باکثیر مسرحیة مأساة أودیب نموذجا»، مجلة الجمعیة الإیرانیة للغة العربیة وآدابها، فصلیة محکمة، طهران: العدد الــ44، صص1-24.
ایمانیان، حسین (2015م)، «دور القصة والمسرحیة فی التخلّص من اللغة المُقیّدة للناطقین باللغة الفارسیة»، مجلة الجمعیة الإیرانیة للغة العربیة وآدابها، فصلیة محکمة، طهران: العدد الـ34، صص39-58.
وردیة، بولحواش (2010م)، «ملامح التأصیل والمعاصرة فی المسرح العربی الذهنی "مسرحیة بجمالیون أنموذجاً"»، مجلة معارف، فصلیة محکمة، الجزائر: العدد الـ9، صص159-179.
وردیة، بولحواش (2012م)، «النزعة التراثیة فی المسرح الذهنی لتوفیق الحکیم»، مجلة الخطاب، فصلیة محکمة، جامعة مولود معمری، الجزائر: العدد الـ10، صص149-161.