حسين احمدي آموئی؛ زهره خدابخش
المستخلص
پژوهش حاضر، با توجه به نظر استادان و دانشجویان به بررسی مقایسهای نقش آموزش متون ادب عربی، در تقویت مهارتهای چهارگانه زبان در چهار دانشگاه تهران، خوارزمی، علّامه طباطبایی و الزهراء میپردازد. از این رو با استفاده از روش پیمایشی بر آن است تا علاوه بر بررسی روشهای تدریس متون ادب عربی در مقطع کارشناسی رشتۀ زبان و ادبیات عربی، ...
أكثر
پژوهش حاضر، با توجه به نظر استادان و دانشجویان به بررسی مقایسهای نقش آموزش متون ادب عربی، در تقویت مهارتهای چهارگانه زبان در چهار دانشگاه تهران، خوارزمی، علّامه طباطبایی و الزهراء میپردازد. از این رو با استفاده از روش پیمایشی بر آن است تا علاوه بر بررسی روشهای تدریس متون ادب عربی در مقطع کارشناسی رشتۀ زبان و ادبیات عربی، میزان موفقیت استادان در تدریس این (متون)و نزدیک نمودن دانشجویان به اهداف پیشفرض وزارت علوم و تحقیقات و همچنین میزان استفاده آنها از معیارهای تدریس متون ادب عربی را کشف کند و در پایان نیز راهکارهایی جهت تقویت مهارتهای زبانی ارائه نماید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی مقطع کارشناسی (ترم پنجم و بالاتر) و استادان چهار دانشگاه مذکور و روش نمونهگیری در این پژوهش تصادفی است، دوازده استاد متخصص در حوزۀ آموزش متون ادبیات عربی و هشتاد نفر از دانشجویان ترم پنجم و بالاتر مقطع کارشناسی در چهار دانشگاه بهصورت تصادفی انتخاب شدهاند. ابزار اندازهگیری پژوهش ، دو پرسشنامه محقق ساخته است. برای تحلیل دادهها نرمافزار spss، آزمونهای همبستگی پیرسون، F و خی دو بهکار گرفته شده است. برخی از یافتههای پژوهش نشان می دهد تفاوت معناداری بین دانشگاه تهران، خوارزمی ، علامه و الزهرا در میزان تلاش مدرس بر تقویت مهارتهای چهارگانه زبان و میزان تسلّط دانشجویان دانشگاه تهران نسبت به سه دانشگاه دیگر وجود دارد . همچنین نشان میدهد آموزش متون ادبی در جهت تقویت مهارت شنیدن میباشد و این خود مخالف با اهداف پیشفرض وزارت علوم و تحقیقات میباشد.