طهران، شارع وليعصر(عج)، شارع توانير، حي نظامي كنجوي، زقاق هفت بيكر(٨)، شارع نظامي كنجوي، بناء رقم ٣٣، مؤسسة بيمه اكو للتعليم العالي، جامعة علامة طباطبائي، الطابق ٦، الغرفة ٦٠٧، اللجنة الإيرانية للغة العربية وآدابها، الرمز البريدي ١٤٣٤٨٦٣١١١

المؤلف

المستخلص

بزرگترين رمز و رازي که در دل خمريه فارضيه آرميده، و روشني بخش دل و ديده گرديده رمز ولايت و راز ولي است. که حقايق عوالم وجود، از ازل تا به ابد بر پهناي خلود، از اين معني و حقيقت تابد و از خورشيد پرمهر اين وجود، شيدمهر پاشد.
ولولا شذاها ما اهتديت لحانها                                         ولولا سناها ما تصورها الوهم
ولو نصحوا منها ثري قبرميت                                        لعات اليه الروح و النتعش الجسم
آري حسين گشته زخمخانه ازل                                      هادي باده ازلي و شذاي عشق
گر پرتوي زماه محمد بدل نتافت                                      کي شد فروغ زهره زهرا هداي عشق
گر نور حيدري و حسين و حسن نبود                                               تاريک بود عالم دل در وراي عشق
زان باده اي که گر بفشاني به مرده اي                              جانش به تن بيايد و جسمش به پاي عشق
حر کيست؟ زنده از مي قالوبلاي دوست                           آن مرده اي که زنده شد از بانگ هاي عشق
تا فنا پوسيدگان زيرپوست از آواي دوست که روي محبتت همه بدوست از عدم بازگردند.
اي فنا پوسيدگان زير پوست                                                           بازگرديد از عدم زآواي دوست (مولوي)

عنوان المقالة [Persian]

ولایت محبت ساز و ولی باده عشق انداز، رازی از باده رمز و راز

المؤلف [Persian]

  • سیدامیرمحمود انوار

المستخلص [Persian]

بزرگترین رمز و رازی که در دل خمریه فارضیه آرمیده، و روشنی بخش دل و دیده گردیده رمز ولایت و راز ولی است. که حقایق عوالم وجود، از ازل تا به ابد بر پهنای خلود، از این معنی و حقیقت تابد و از خورشید پرمهر این وجود، شیدمهر پاشد.
ولولا شذاها ما اهتدیت لحانها                                         ولولا سناها ما تصورها الوهم
ولو نصحوا منها ثری قبرمیت                                        لعات الیه الروح و النتعش الجسم
آری حسین گشته زخمخانه ازل                                      هادی باده ازلی و شذای عشق
گر پرتوی زماه محمد بدل نتافت                                      کی شد فروغ زهره زهرا هدای عشق
گر نور حیدری و حسین و حسن نبود                                               تاریک بود عالم دل در ورای عشق
زان باده ای که گر بفشانی به مرده ای                              جانش به تن بیاید و جسمش به پای عشق
حر کیست؟ زنده از می قالوبلای دوست                           آن مرده ای که زنده شد از بانگ های عشق
تا فنا پوسیدگان زیرپوست از آوای دوست که روی محبتت همه بدوست از عدم بازگردند.
ای فنا پوسیدگان زیر پوست                                                           بازگردید از عدم زآوای دوست (مولوی)